مشاوره روانشناسی رایکو

بیماری آلزایمر چیست؟

افزایش جمعیت سالمندان باعث شده است که بیماری های مربوط به آنها نیز فراوانی بیشتری داشته باشند. یکی از فراوان ترین بیماری های شایع در سالمندان، آلزایمر یا زوال عقل است که یک نوع اختلال عملکرد مغزی می باشد. بروز این اختلال با تغییرات عمیق در خلق، شخصیت و توانایی شناختی فرد سالمند آغاز می شود. اکثر موارد اشخاص مسن دچار آلزایمر می شوند اما احتمال دارد افراد جوان تر نیز به این بیماری مبتلا شوند. بیماری آلزایمر با گم شدن وسایل کوچک آغاز می شود به این صورت که ابتدا حافظه افراد رو به تحلیل می رود و به تدریج این بیماری طی مدت 10 تا 20 سال  رشد می کند. افزایش سن، سابقه ی خانوادگی، جنس مونث بودن و ابتلا به سندرم داون، چند مورد از عوامل خطر زا در بیماری آلزایمر می باشند.

علت فراموشی من چیست؟

ممکن است در زندگی روزمره به طور فراوان دچار فراموشی شوید. مثلا دسته کلید یا تلفن همراه خود را مدام گم کنید و از خود بپرسید که آیا فراموشی من عادی است و علت خاصی دارد یا دچار بیماری آلزایمر شده ام؟

برای پاسخ به این سوال ابتدا به اطلاعات و شناخت بیشتری از این بیماری نیاز دارید.

اولین علامت در بیماری آلزایمر فراموشی های خفیف و مداومی است که زندگی شما را دچار اختلال می کند. فردی که دچار بیماری آلزایمر یا فراموشی( زوال عقل ) شده است، در انجام فعالیت های روزانه و توانایی یادگیری، قضاوت، استدلال و برقراری ارتباط دچار اختلال می شود. افراد ممکن است خیلی سریع به آلزایمر مبتلا شوند که از سنین 36 تا 45 سالگی آغاز می شود و یا ممکن است این بیماری به صورت تدریجی و کم کم  به سراغشان بیاید که از سنین 65 تا 70 سالگی شروع می شود. شما می توانید با مطالعه ادامه این مطلب با ویژگی های بیماران آلزایمری آشنا شوید.

روش های تشخیص آلزایمر

نمونه ای از علائم و نشانه های بیماری آلزایمز به این صورت می باشد؛

فقدان حافظه، آشفتگی زبان، کاهش قدرت استدلال، کاهش بینایی، گذاشتن وسایل در مکان های اشتباه، افزایش استرس و اضطراب، اختلال در کارکرد اجرایی یا در برنامه ریزی و سازمان دهی کار ها، عدم تشخیص و شناسایی اشیا با وجود سالم بودن کارکرد حسی، کاهش توانایی و عملکرد رفتاری، مشکل در انجام کار های معمول و روزانه

بیماری آلزایمر چیست؟

دو نوع آلزایمر داریم :

1. آلزایمر زود رس( فامیلی): این نوع آلزایمر میزان شیوع کمتری دارد. علائم آن قبل از شصت سالگی و در افراد جوان نیز مشاهده می شود اکثرا در دهه ی 40 تا 50 رخ می دهد و به تدریج بیشتر می شود. سابقه ی خانوادگی و وراثت تاثیر مهمی در این نوع آلزایمر دارد اما این افراد تصور می کنند که فراموشی آنها ناشی از استرس است.
2. دیر رس( تک گیر) : این نوع آلزایمر میزان شیوع بیشتری دارد و عوامل ارثی در بروز آن تاثیر چندانی ندارد. معمولا از سن 65 سالگی به بالا اتفاق می افتد.

بیماری آلزایمر شامل سه مرحله است:

مرحله ی اول

نوع خفیف آلزایمر است و زمان دقیق شروع آن مشخص نیست. فرد نسبت به فراموشی های خود بی تفاوت است و هنوز متوجه بیماری خود نشده است اما علاقه ی سابق به سرگرمی و فعالیت های روزانه ی خود را ندارد همچنین تمایلی به انجام فعالیت جدیدی را ندارد. زمانی که عصبی می شود به راحتی از کوره در می رود. فهم موضوعات پیچیده برایش دشوار می شود. زمانی که وسایلش را گم می کند به دیگران تهمت دزدی می زند. بسیار تحریک پزیر می شود و به راحتی نمی تواند خودش را با تغییرات محیطی وقف دهد.

مرحله ی دوم

این مرحله حد وسط آلزایمر است، به این صورت که بیمار نسبت به مرحله یک ناتوان تر می شود. در مواردی که به خواسته اش نرسد به شدت عصبانی و پرخاشگر می شود. گاهی چیز هایی می بیند یا می شنود که اصلا وجود خارجی ندارد. رفتار های نامناسبی از او سر می زند مثلا با لباس منزل به خیابان می رود. ممکن است در برخی مکان ها گم شود. رویداد هایی که به تازگی رخ داده است را به یاد نمی آورد. نام های دوستان و یا افراد خانواده را فراموش می کند حتی ممکن است آنها را به جای یکدیگر اشتباه بگیرد.

مرحله ی سوم

این مرحله فوق العاده پیشرفته و شدید است. حتی رویداد هایی که چند لحظه پیش اتفاق افتاده است را به خاطر نمی آورد. افراد خانواده و دوستان را نمیشناسد. کنترل ادرار و مدفوع خود را ندارد، توانایی  فهم مطالب را ندارد. در بیان مقصود به صورت کلامی مشکل دارند. افرادی که به این مرحله از آلزایمر رسیده اند شدیدا نیاز به مراقبت و درمان دارند.

بیماری آلزایمر چیست؟

راه های درمان بیماری آلزایمر

متاسفانه بیماری آلزایمر نه تنها زندگی خود شخص بلکه زندگی خانواده او را نیز تحت تاثیر قرار می دهد بنابراین خانواده موظف اند از بیمار آلزایمری مراقبت کنند. اگر بیمار آلزایمری را به حال خود رها کنید ممکن است عوارض جبران ناپزیری را برای شما بوجود آورد. در واقع در حال حاظر هیچ درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد. اما می توانید با توجه به نکات زیر در کاهش میزان آن اقدام کنید.

• ابتدا باید بدانید بیماری شما در چه سطح و مرحله ای قرار دارد زیرا نوع نیاز به کمک برای درمان در مراحل مختلف این بیماری متفاوت است.
• پزشک دارو هایی برای کند شدن روند تحلیل حافظه برای شما تجویز می کند. مانند دونپزیل (آریسپت) و گالانتامین (رازادین) و ممانتین (نامندا) و ریواستیگمین (اگسلون) و دونپزیل ممانتین (نامزاریک). دارو هایی که برای درمان بیماری آلزایمر مصرف می شوند برای کنترل علائم آشفتگی حاصل از این بیماری مفید هستند اما عوارضی مانند سرگیجه و خواب آلودگی را در پی دارند. بنابراین سعی کنید این دارو ها را تا حد امکان مصرف نکنید.
• به فعالیت های که علاقمند هستید بیشتر بپردازید. غذا های سالم مصرف کنید، مثبت اندیش باشید، با انجام ورزش مناسب مثل یوگا سلامت روان خود را تضمین کنید.
• به فعالیت خود به طور کامل ادامه دهید و سعی میران فعالیت روزمه ی خود را کاهش ندهید.
• نکته ی قابل توجه در برخورد با افراد آلزایمری این است که هیچ وقت نباید آنها را سرزنش کنید.