مشاوره روانشناسی رایکو

 

ازدواج و تشکیل خانواده یکی از مهم ترین مسائل زندگی هر شخص محسوب می شود. در موفق بودن یک ازدواج ، عوامل زیادی موثر هستند. شاید عقیده بسیاری از افراد ، فقط شناخت و تفاهم پیش از ازدواج ، ملاک یک ازدواج موفق محسوب شود و برخی دیگر نیز شرایط مالی خوب را برای داشتن زندگی ایده آل و یک ازدواج پایدار ، مهم می دانند. هر کدام از این دلایل ، قطعا برای شروع یک زندگی مشترک ، لازم و منطقی به نظر می رسند اما یک عامل دیگری نیز وجود دارد که در برخی مواقع ، نادیده گرفته می شود. این عامل مهم ، سن طرفین در هنگام ازدواج می باشد.

سن دختر و پسر ، در تداوم زندگی مشترک ، امری مهم و انکارناپذیر بوده است که از دلایل بسیاری از ازدواج های ناموفق و منجر به طلاق نیز شناخته شده است. اما سوال اینجاست که واقعا سن مناسب برای ازدواج چه سنی است؟ این که ازدواج در چه سنی مناسب است ، ممکن است صدها پاسخ داشته باشد و قطعا نمی توان برای چنین موضوعی ، که عوامل بسیاری در آن دخیل هستند ، فرمول مشخص و معینی ارائه داد.

سن مناسب ازدواج از دیدگاه مردم

در کشور ما به استثنای افرادی که به موقع و در سنین ایده آل اقدام به امر ازدواج می نمایند ، دو دیدگاه کاملا متفاوت نیز در مورد سن ازدواج وجود دارد:

1- ازدواج در سن پایین

بسیاری از افرادی که ساکن شهرهای کوچک و یا روستاها هستند ، به دلیل وجود رسومات قدیمی و سنتی ، معتقد هستند که ازدواج زودهنگام ، برای فرزندانشان مناسب می باشد و حتی فرزندان خود را در سنین کودکی و نوجوانی و پیش از آن که درکی از زندگی مشترک داشته باشند ، سر سفره عقد می نشانند.

2- ازدواج در سن بالا

در مقابل، برخی از جوان ها که اغلب ساکن شهر های بزرگ می باشند ، بر این باورند که ازدواج زودهنگام ، برای آن ها مشکل ساز خواهد بود و این نوع ازدواج منجر به خوشبختی آن ها نخواهد شد. آن ها اواخر جوانی را بهترین و مناسب ترین سن برای ازدواج خودشان می دانند.

سن مناسب ازدواج از دیدگاه روانشناسان

بهترین و معقول ترین سن ازدواج از دیدگاه روانشناسان

جامعه شناسان و روانشناسان در بسیاری از کشورها و از جمله کشور ایران ، برای شناخت بهترین سن ازدواج که موجب تضمین خوشبختی در افراد می شود ، تحقیقات و مطالعات فراوانی را انجام داده اند. در میان این محققان هم دو دیدگاه متفاوت در مورد سن ازدواج وجود دارد که البته مانند تفاوت دیدگاه میان مردم ، بسیار عمیق نیست و هردو دیدگاه یک هدف را دنبال می کند و آن هم ، این است که بتوانند به طور علمی و منطقی ، سن ازدواج را مورد مطالعه قرار داده و شواهدی بدست بیاورند که افراد را برای داشتن یک ازدواج موفق و پایدار ، تشویق و راهنمایی کنند. این دو دیدگاه شامل موارد زیر می باشند:

1- تعیین محدوده سنی مشخص

از دیدگاه برخی از کارشناسان ، محدوده سنی خاصی برای ازدواج جوان ها وجود دارد و آن ها ، قبل و بعد از این سنین را برای ازدواج ، توصیه نمی کنند. این کارشناسان ، برای دختران ، سنین بین 22 تا 25 سال و برای پسران ، سنین 27 تا 29 سالگی را بهترین سن ازدواج می دانند. دلیل آن ها برای تعیین این محدوده سنی ، کسب شرایط لازم برای ازدواج در دختران و پسران می باشد. به طوری که آن ها در این سنین ، درس خود را به اتمام رسانده اند و یا سربازی آن ها به پایان رسیده و کسب و کار مناسبی برای خود در نظر گرفته اند و همچنین ، سرمایه لازم برای تشکیل زندگی مشترک را به دست آورده اند.

البته این دیدگاه با توجه به شرایط اقتصادی موجود در کشور ما تا حدودی قابل پذیرش است. وجود مسائل و مشکلاتی مانند بیکاری ، عملا سن ازدواج را در جوان ها به تاخیر انداخته است و متاسفانه ، تحت تاثیر همین شرایط ، نظر مردم نیز به سمت دیر ازدواج کردن تغییر پیدا کرده است و حتی ازدواج در سنین اوایل جوانی یعنی 20 ـ 21 سالگی را زودهنگام و غیرممکن می دانند.

2- مقدم بودن سایر ملاک ها بر شرط سنی

بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند برای ازدواج جوان ها ، سن ، ملاک و معیار اصلی و مهمی نیست و تاکید بر ازدواج در سن کم یا زیاد ، باعث تضمین خوشبختی نمی باشد. آن ها براین باورند که ، آن چه خوشبختی یک زندگی مشترک را تضمین می کند ملاک ها و معیارهایی هستند که مقدم بر سن به شمار می آیند.

این ملاک ها شامل موارد زیر هستند:

1- بلوغ جسمی

2- بلوغ روانی

3- بلوغ اجتماعی

بهترین سن برای ازدواج چه سنی است؟ + عواقب ازدواج در سنین نامناسب

بلوغ جسمانی

بررسی آمادگی و بلوغ جسمی در ازدواج

بلوغ به معنای رشد انسان است که باعث گذر از کودکی و رسیدن به بزرگسالی می‌شود. فردی که دوران بلوغ را پشت سر گذاشته باشد بالغ نامیده می‌شود و از نظر جنسی ، توانایی تولید مثل دارد. بلوغ بیشتر اشاره به تغییرات جسمانی در بدن مرد و زن دارد. این دگرگونی با نام بلوغ جسمی شناخته می‌شود. زمان وقوع این نوع بلوغ تحت تاثیر شرایط جغرافیایی و ژنتیک ، متغیر است.

دختران در سنین 12 تا 14 سالگی به بلوغ جنسی می رسند و پسران نیز از سن 14 الی 17 سالگی بلوغ جنسی پیدا می کنند. رسیدن به این سنین در دختران و پسران اولین شرط برای ازدواج است که اندام های جنسی دختر و پسر آمادگی مسائل زناشویی را دارند.

 بلوغ روانی

بلوغ روانی بعد از رسیدن به بلوغ جسمی در انسان اتفاق می افتد که با تغییر همراه است. یعنی به این صورت نیست که پس از گذشت مدت زمانی ، بلوغ متوقف شود ؛ بلکه همواره در حال تکامل می باشد. این بلوغ باعث می شود که فرد بتواند درست را از نادرست تشخیص داده و تصمیماتی که اتخاذ می کند و رفتارهایی که از خود نشان می دهد ، تصمیمات و رفتارهای منطقی و کاملا به جایی باشند. در واقع نحوه صحیح رفتار با افراد و به خصوص در امر ازدواج ، با همسر و فرزندان خود را بداند. بلوغ روانی ، عنوانی است که روانپزشکان از آن تحت عنوان رشد شخصیت نیز نام می‌برند.

طبق گفته کارشناسان ، بلوغ روانی از سن 20 سالگی یعنی شروع جوانی آغاز می شود و تا 40 سالگی ادامه پیدا می کند و به عوامل مختلف از جمله ژنتیک ، خانواده و محیط وابسته است.

بلوغ روانی ممکن است در بعضی افراد همراه با بروز برخی از اختلالات ، مانند وسواس ، اضطراب ، کم رویی ، پرخاشگری یا رعایت نکردن حقوق اجتماعی دیگران باشد که لازم است فرد این اختلالات را در خود شناسایی و اقدام به درمان آن ها نماید چرا که وجود هر یک از این اختلالات زندگی مشترک را با خطر مواجه می کند.

 بلوغ اجتماعی

بلوغ اجتماعی به این معنی است که یک فرد بتواند از عهده مسئولیت های اجتماعی خود بر آید. این نوع بلوغ باعث خواهد شد فرد ، در مقابل وظایف و مسئولیت هایی که در ازدواج و زندگی مشترک بر عهده ی اوست ، متعهد بوده و از آن ها شانه خالی نکند. داشتن احساس مسئولیت در برابر زندگی مشترک ، او را به لحاظ مالی و شخصیتی به فردی مستقل تبدیل خواهد کرد.

اگر فردی به 3 نوع بلوغ بالا رسیده باشد می تواند برای ازدواج اقدام کند و اگر در هر یک از این موارد دچار کمبود و ضعف است می تواند با دریافت مشاوره از روانشناسان ، در صدد برطرف کردن آن ها برآید. در برخی مواقع ، افراد فقط به بلوغ جسمی رسیده اند و دو بلوغ روانی و اجتماعی را ندارند و اقدام به ازدواج می کنند که این مورد معمولا در میان نوجوانان و در بین سنین 13 ـ 19 سال بیشتر به چشم می خورد. این در حالی است که بسیاری از جوان ها ، با وجود داشتن تمامی شرایط فوق ، باز هم از ازدواج می ترسند و زمان طولانی را منتظر می مانند.

وجود یک شریک و به اشتراک گذاشتن زندگی به شکل پایدار می تواند بسیار شیرین و لذت بخش باشد. اگر شما نیز به هر سه بلوغ رسیده اید بهتر است هر چه زودتر فرد مورد نظر خود را را پیدا کرده و ازدواج کنید.

عواقب ازدواج در سنین نامناسب

عواقب و مشکلات ازدواج در سنین نامناسب برای دختر و پسر

الف ـ ازدواج های زودهنگام ـ سن دختر زیر 18 و پسر زیر 20

ازدواج در سنین پایین ، به دلیل اینکه فرد هنوز به آمادگی و شرایط لازم از نظر روحی و جسمی برای تشکیل خانواده نرسیده است ، نمی تواند چشم انداز روشنی داشته باشد عواقب ناشی از ازدواج های زودهنگام به سه دسته تقسیم می شود که شامل:

1- عواقب فردی

به عقیده روانشناسان ، تا حدود سن 18 سالگی ، دوره نوجوانی محسوب می شود. نوجوانی ، دوره بحران هویت بوده و فرد ، هنوز به ثبات فکری برای ازدواج و تشکیل خانواده نرسیده و هنوز وارد دوران بزرگسالی نشده است. این افراد پس از گذراندن دوران نوجوانی و وارد شدن به بزرگسالی ، تمام تصور ، نظر و سلیقه شان ، نسبت به ازدواج تغییر می کند و باعث ایجاد نارضایتی در آن ها خواهد شد.

یکی از عواقب ازدواج زودهنگام ، بازماندن از تحصیل می باشد و این به معنی محدود شدن و از بین رفتن فرصت های رشد و ترقی فردی و همچنین عدم کسب مهارت های لازم در زندگی می باشد.

ازدواج به معنای پذیرش یک مسئولیت بزرگ می باشد که در ازدواج های زودهنگام ، دو طرف ، ظرفیت پذیرش این مسئولیت را ندارند. این اتفاق باعث می شود فرد به شکل ناگهانی از زندگی کودکی وارد بزرگسالی شود و در برخورد با این شرایط ، متحمل فشار روانی و اختلالات زیادی شده که ممکن است در سال های بعد ، از این که نتوانستند کودکی کنند شکایت داشته باشند.

2- عواقب خانوادگی

عدم رضایت در زندگی زناشویی ، از عواقب ازدواج های زودهنگام است که در نتیجه یک تصمیم غلط بوجود می آید. افراد در سنین پایین ، به ثبات و بلوغ کافی برای تصمیم گیری در مورد ازدواج نرسیده اند و به همین علت ، ممکن است دچار اشتباه در تصمیم گیری شده و زندگی زناشویی بی کیفیتی را تجربه کنند.

بروز طلاق و یا طلاق عاطفی از عواقب ازدواج زودهنگام می باشد که باعث ایجاد نارضایتی زناشویی ، در طرفین می شود. از طرفی ، هنگامی که زوجین ، در سنین پایین ازدواج می کنند و بچه دار می شوند ، بلوغ کافی برای تربیت فرزند خود را ندارند و در نتیجه ، هم خود و هم فرزندشان ، دچار مشکلاتی خواهند شد.

3- عواقب بلندمدت و اجتماعی

ازدواج های زودهنگام ، که به طلاق منجر می شوند ، تاثیرات مخربی بر سلامت جامعه خواهند داشت. همچنین فرزندانی که در چنین خانواده هایی بزرگ می شوند و درگیر فرآیند طلاق والدین خود می شوند ، از سلامتی روان پایین تری برخوردار بوده و باعث تاثیر منفی در نسل آینده خواهند شد.

در یک جامعه ، هرچقدر زنان و مردان تحصیل کرده تر بوده و دارای سطح مشارکت بالاتری باشند ، رفاه در آن جامعه بیشتر و به طبع ، مشکلات و مسائل اجتماعی کمتر خواهد شد. ازدواج در سنین پایین ، ممکن است مانع ادامه تحصیل مردان و به خصوص زنان شود که در نتیجه ، کاهش رفاه در جامعه از تبعات و عواقب آن می باشد.

ب ـ ازدواج دیرهنگام ـ سن دختر بالای 35 و پسر بالای 40 سال

ازدواج دیرهنگام چه پیامدهایی به دنبال دارد؟

1- ایجاد مشکلات روانی

متاسفانه در حال حاضر سن ازدواج در کشور ما بسیار بالا رفته و این درحالی که ازدواج در سنین پایین می‌تواند مشکلاتی را به همراه داشته باشد ، ازدواج در سنین بالا نیز باعث بروز عواقب و تبعاتی در زمینه‌های مختلف می‌شود. طبیعی است که اگر انسانی این نیاز فطری را در خود سرکوب کند ، باعث ایجاد مشکلات روانی خواهد شد که به اشکال مختلف مثل احساس ناکامی ، پرخاشگری ، پوچی ، بلاتکلیفی ، طغیانگری و در مواردی ، تمایل به خودکشی نمود خواهند داشت. همچنین گرایش به مصرف مواد نیز در افراد مجرد بیشتر است.

2- افزایش روابط نامشروع

افزایش سن ازدواج می تواند منجر به خودسری در جوان شده و ممکن است برای رفع نیاز جنسی خود ، خارج از روابط زناشویی ، اقدام کنند که این امر آسیب های فردی و اجتماعی فراوانی برای فرد و جامعه ، در پی خواهد داشت. علاوه بر آن ، افزایش بی بند و باری و بزه کاری ، انحرافات جنسی ، خودارضایی و تنوع طلبی جنسی از دیگر عواقب ازدواج دیرهنگام می باشد که درنتیجه این گرایش‌های جنسی نادرست ، بنیان خانواده متزلزل می‌شود که می‌توان پیش‌بینی کرد در چنین شرایطی جامعه به کجا خواهد رسید.

بهترین سن برای ازدواج چه سنی است؟ + عواقب ازدواج در سنین نامناسب

3- کاهش احساس مسئولیت

ازدواج های دیرهنگام ، علاوه بر اینکه باعث می شود این افراد در جامعه و حتی نسبت به مسائل فردی ، مسئولیت پذیری کمتری داشته باشند ، بلکه این امر در زمینه های کار و اشتغال و درآمد زایی جامعه نیز تاثیر گذار خواهد بود.

4- عدم تربیت صحیح فرزندان

افزایش سن ازدواج ، شکاف عمیقی میان والدین و فرزندان ایجاد خواهد کرد که این امر در تربیت فرزندان و آینده آن ها بسیار مهم است. وقتی سن والدین بالا باشد ، حوصله و توان و انرژی کافی برای تربیت فرزندان کمتر می شود که این باعث ایجاد فرزند پروری نامناسب ، در جامعه خواهد شد و عواقب ناخوشایند فراوانی را در پی خواهد داشت.

فاصله سنی دختر و پسر در ازدواج

بیشتر مردم اعتقاد دارند ، باید سن دختر کمتر از پسر باشد و حتی حدودی را برای آن در نظر گرفته اند. از جمله این که پسر از دختر حداقل 3 و حداکثر 7 سال بزرگتر باشد؛ ولی این یک حکم قطعی نیست مثلا در مواردی دیده شده که دختر و پسری تفاوت سنی نداشته اند و یا دختر ، بزرگتر از پسر بوده و زندگی خوبی را هم داشته اند. اما به طور کلی و صرف نظر از استثناعات سنی زن و مرد ، اختلاف 5 تا 6 سال مناسب است. یعنی به علت رشد سریع دختران ، اگر پسر پنج تا شش سال بزرگتر باشد از نظر روانی و فیزیولوژیکی وضعیت مناسبی خواهد داشت.

سن تضمین خوشبختی نیست

با وجود تمام مطالب و توضیحات فوق ، باید توجه داشته باشید که سن ، باعث دوام ازدواج نمی شود و خوشبختی شما را در زندگی زناشویی تضمین نمی کند. سن ملاک اصلی در داشتن ازدواج موفق نیست. فراتر از آن ، انتخاب ها ، ارزش ها ، میزان مسئولیت پذیری هر شخص در زندگی است که برای پایداری زندگی مشترک ضرورت دارد. ازدواج می تواند امری لذت بخش و ماندگار باشد اگر دو طرف به وظایفی که در آن دارند به خوبی عمل کنند. ازدواجی که به طور خودکار منجر به خوشبختی شود در هیچ سنی وجود ندارد. اما اگر شما کسی را برای عشق ورزیدن یافتید ، کسی که ارزش های مشابهی با او داشته باشید ، پس درنگ نکنید.

 

سوالات خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید…

منبع : بهترین سن برای ازدواج چه سنی است؟ + عواقب ازدواج در سنین نامناسب